ژورنال Wildlife disease با انتشار مقاله‌ای با عنوان “تغییرات اخیر در بیماری‌های عفونی حیات‌وحش اروپا“، افزایش بیماری‌های عفونی با منشا حیات‌وحش را در دهه‌ اخیر تایید کرد به طوری‌که 71.5% از کل بیماری‌های عفونی را شامل می‌شوند که علاوه بر تهدید گونه‌های وحشی، در انسان و حیوانات اهلی نیز ایجاد بیماری می‌کنند. عواملی مانند افزایش گردشگری و تغییرات اقلیمی و محیطی از عوامل افزایش شیوع این بیماری‌ها هستند. 25 بیماری‌ خطرناک در اروپا با عوامل مختلف باکتریایی، ویروسی، انگلی و قارچی در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته‌اند. پیشگیری از گسترش این بیماری‌ها مستلزم برنامه‌ریزی‌های مدون در سطوح مختلف ملی و جهانی و نظارت و مدیریت بر اجرای آن‌هاست.

بیماری‌های عفونی که حیات‌وحش نقش مهمی در انتقال و گسترش آن‌ها داشته‌است عبارتند از:

الف) بیماری‌هایی با اثرات اولیه بر سلامت جمعیت:

مانند هاری(در بازه 2014_2000، از 34 خفاش در اروپا تیپ1 و 30 خفاش تیپ2 این ویروس جداشده‌است)، تب کیو(جدا شده از جوندگان، گوشتخواران، سم‌داران و خرگوش‌شکلان و قابل انتقال به انسان)، تب کریمه‌کنگو( با عامل ویروسی و وکتور کنه، که پستانداران کوچک اروپا نقش مهمی در اپیدمی‌های این بیماری داشته‌اند)، بیماری‌های انگلی از جمله کیست هیداتیک، هانتاویروس جوندگان، هپاتیت E(جداشده از جوندگان و گونه‌های مختلف گوزن)، ابولا(انتشار یافته از پریمات‌های آفریقا به اروپا)، تولارمی، لیشمانیا، سالمونلوز، ویروس نیل‌غربی(جدا شده از پرندگان شکاری).

ب) بیماری‌هایی با اثرات اولیه بر سلامت دام‌اهلی:

شامل بیماری‌های ویروسی از جمله تب‌خوکی‌افریقایی، آنفولانزای پرندگان، ویروس زبان‌آبی و بیماری‌های باکتریایی از جمله سل‌گاوی، بروسلوز، بیماری تحلیل‌برنده و ایشمالنبرگ می‌شود که دام‌های اهلی و انسان را نیز درگیر می‌کند.

ج) بیمارهایی با اثرات اولیه بر حفاظت از حیات‌وحش و تنوع‌زیستی:

راناویروس دوزیستان، کیتریدیو مایکوزیس، دیستمپر، لاگوویروس‌های خونریزی‌دهنده در خرگوشان، موربیلی‌ویروس‌ها در پستانداران آبزی و آنفولانزای sealها اکه گرچه اهمیت زونوتیک ندارند اما از بیماری‌های تهدیدکننده گونه‌های حیات وحش هستند. بررسی عوامل جدا شده از حیات‌وحش وحش در سه سطح فوق نشان می‌دهد گونه‌های مختلف وحشی در سراسر دنیا نقش مهمی در بروز، انتشار و شیوع بیماری‌های عفونی در سراسر جهان دارند که علاوه بر تاثیر مستقیم بر جمعیت گونه‌های حفاظت‌شده، در بروز بیماری در جمعیت‌های انسانی و حیوانات اهلی نیز بسیار موثر هستند.

این مطالعه با تاکید بر نقش حیات‌وحش در انتقال بیماری‌های خطرناک، برنامه‌ریزی‌های مدون، مطالعات منطقه‌ای و جهانی، مدیریت بیماری‌های عفونی مشترک و نظارت بر اجرای طرح‌هایی در راستای سلامت واحد را در سطوح مختلف ملی، منطقه‌ای و جهانی را لازم می‌داند.

https://www.researchgate.net/publication/325923283_Recent_changes_in_infectious_diseases_in_European_wildlife

‌آنتی‌بیوتیک‌ها داروهایی مورد استفاده در مقابله با عفونت‌های باکتریایی هستند که تنها در مواردی که بدون درمان با آنتی‌بیوتیک‌ و یا خودبه‌خود از بین نمی‌روند، واگیری شدید دارند و یا عوارض بیماری بسیار خطرناک است باید تجویز شوند. استفاده بیش ‌از اندازه و نامناسب از آن‌ها منجر به افزایش مقاومت آنتی‌بیوتیکی می‌شود.

طی مقاومت آنتی‌بیوتیکی سویه‌های جدیدی متعاقب واکنش‌های دفاعی باکتری، از طریق بروز جهش‌های ژنتیکی مقاوم شده‌ و تکامل یافته‌اند، بنابراین دارو بر این پاتوژن‌ها بی‌اثر خواهدبود. غیرفعال کردن آنزیم‌های آنتی‌بیوتیک‌ها، تغییر پروتئین‌های سطحی باکتری که هدف دارو هستند و یا تغییر در نفوذپذیری غشاء در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها از مکانسیم‌های مقاومت در برابر آنتی‌بیوتیک‌هاست.

ژن جهش‌یافته مقاوم به آنتی‌بیوتیک در DNA یا پلاسمید باکتری به نسل بعد انتقال داده می‌شود. سرعت تکثیر باکتری‌ها، از بین رفتن اثر دارو و از بین رفتن باکتری‌های مفید بدن متعاقب مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها که در کنترل جمعیت پاتوژن‌ها نقش مهمی دارند، درمان عفونت‌های ناشی از باکتری‌های مقاوم را بسیار دشوار می‌کند به طوری‌که امروزه یکی از مهمترین تهدیدات برای سلامت جهانی، بهداشت مواد‌ غذایی نه تنها برای انسان بلکه برای تمامی گونه‌های جانوری و گیاهی محسوب شده و به علت عدم درمان‌پذیری، هر بیماری عفونی قابلیت تبدیل شدن به یک عفونت حاد و کشنده را خواهدداشت که علاوه بر خسارات مالی و تلفات جبران‌ناپذیر، در طبیعت باقی‌مانده و نسل‌های آینده را نیز درگیر خواهد‌کرد.

مصرف بی‌رویه و نادرست از آنتی‌بیوتیک‌ها حتی در یک جمعیت کوچک انسانی یا حیوانی، می‌تواند عوارض جبران ناپذیری در سطح جهانی داشته‌باشد زیرا علاوه بر انتقال پاتوژن‌های مقاومت یافته به‌صورت مستقیم، دفع باقی‌مانده‌های دارویی و ورود این مواد به آب‌های جاری از طریق فاضلاب‌ها نیز آبزیان و نیز سایر جاندارانی که از آن‌ها تغذیه می‌کنند را درگیر می‌کند. مطالعات سال‌های اخیر در سراسر جهان بر گونه‌های مختلف جانوری، وجود سویه‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک‌های مختلف در حیات‌وحش را علاوه بر جوامع انسانی و حیوانات اهلی تایید کرده است.

در ایران نیز سویه‌های مقاوم از گونه سالمونلا به بسیاری از آنتی‌بیوتیک‌ها از جمله آموکسی سیلین و تتراسایکلین در حیات‌وحش گزارش شده‌است.
سازمان‌های بهداشت جهانی و بهداشت مواد غذایی از جمله WHO و OIE و FAO در راستای سلامت واحد، راهکار‌هایی برای مقابله با مقاومت آنتی‌بیوتیکی ارائه داده‌اند که مهمترین آن‌ها سیاست‌گذاری، وضع‌قوانین، مدیریت و پایش تجویز و مصرف، آموزش، افزایش مطالعات و تحقیقات، جایگزینی آنتی‌بیوتیک‌های جدید و سایر روش‌های درمانی در کنار رعایت اصول بهداشتی است.

از آنجایی که فرهنگ‌سازی اساس اجرای قوانین است و سرانه مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها در ایران 20 برابر استاندارد جهانیست،علاوه بر راهکار‌های نام‌برده، آموزش دانشجویان و دانش‌آموزان در قالب واحدهای درسی، اسلاید و فیلم‌های آموزشی، کنگره و نشست‌های علمی، تشکیل انجمن‌ها و کمپین‌ها و استفاده از فضای مجازی برای افزایش آگاهی عموم مردم از اهمیت این بحران در ایران پیشنهاد می‌شود.

دکتر فرگل باباخانی

به گزارش PHYS، هوش مصنوعی به محیط‌بانان در محافظت از حیوانات وحشی در معرض خطر کمک می‌کند. فروش حیوانات حیات‌وحش در بازار سیاه جنوب‌شرقی آسیا، باعث کاهش 96 درصدی جمعیت ببرها شده‌است. متخصصین و مهندسان دانشگاه هاروارد، وسیله‌ای با نام دستیار حفاظت از امنیت حیات وحش(PAWS) ساختند که با ارتقا آن به(SMART) در بازه‌ی 2019_2017، باعث سهولت پایش حیات‌وحش و ردیابی قاچاقچیان شده‌است. این هوش‌مصنوعی، علاوه بر پایش مناطق گسترده‌تر، شمارش گونه‌ها و کاهش احتمال برخورد و درگیری محیط‌بانان و شکارچیان، با آمار موجود می‌تواند مناطق هدف متخلفین را پیش‌بینی کند. توسعه و ارتقا این طرح با مشارکت مایکروسافت در آینده‌ای نزدیک محتمل است. این سیستم تاکنون در هزاران پارک، منطقه حفاظت‌شده و جنگل در آفریقا و آمریکا مورد استفاده است.

فروش حیوانات حیات‌وحش در بازار سیاه جنوب‌شرقی آسیا، باعث کاهش 96 درصدی جمعیت ببرها شده‌است. همچنین به طور متوسط روزانه 90 فیل آفریقایی کشته می‌شوند. کمبود نیرو‌، گسترده بودن مناطق مورد پایش و تیراندازی به محیط‌بانان توسط شکارچیان باعث شده‌است روش‌های پایش سنتی دیگر پاسخگو حملات شکارچیان و سودجویان نباشد. از این رو جایگزینی روش‌های جدید بر پایه هوش مصنوعی برای کمک به محیط‌بانان و جنگل‌بانان امری ضروری‌است.

متخصصین و مهندسان دانشگاه هاروارد، وسیله‌ای با نام دستیار حفاظت از امنیت حیات وحش(PAWS) ساختند که باعث سهولت پایش حیات‌وحش و ردیابی قاچاقچیان شده‌است و علاوه بر پایش مناطق گسترده‌تر و شمارش گونه‌ها، منجر به کاهش احتمال برخورد و درگیری محیط‌بانان و شکارچیان می‌شود. این هوش‌مصنوعی با کمک داده‌های ماهواره‌ها، جمعیت حیوانات حفاظت‌شده در منطقه را بررسی نموده و با یک الگوی الگوریتمی، نقاطی از منطقه با عنوان “مناطق داغ“ که شکار گونه‌ها در آن‌ها بسیار است را شناسایی کرده و براساس آمار منطقه، قادر است مناطق هدف متخلفین را نیز پیش‌بینی کند.
متخصصان با افزایش قابلیت‌های این سیستم و ارتقا آن به (SMART) در سال‌های 2019_2017 نتایج بهتری کسب کردند. توسعه و ارتقا آن نیز با مشارکت مایکروسافت در آینده‌ای نزدیک محتمل خواهدبود.

پارک‌ها و مناطق حفاظت‌شده‌ای در آمریکا و آفریقا با استفاده از این سیستم، 125 هزار تله، دوربین‌ و وسایل مختلف به دام انداختن حیوانات را در اولین استفاده از این روش، ضبط کرده‌اند. در سال 2014 با به دست آمدن اطلاعات توپوگرافی، توزیع نیرو به مناطق مورد نیاز تامین شد و اوگاندا موفق به افزایش جمعیت فیل‌های منطقه به بیش از دو برابر شد. کاهش هزینه‌های اقتصادی و خطرات جانی در راه حفاظت از حیات‌وحش، از دیگر فواید استفاده از این روش بوده‌است.

این روش علاوه بر کمک به محیط‌بانان، با طبقه‌بندی اطلاعات و آمار، برای سازمان‌های محیط‌زیست ملی و حتی جهانی کارآمد است.
در حال حاضر هزاران پارک، منطقه حفاظت‌شده و جنگل در این دوقاره از هوش مصنوعی برای پایش و حفاظت از حیات‌وحش استفاده می‌کنند.

https://www.google.com/amp/s/phys.org/news/2019-10-artificial-intelligence-rangers-endangered-wildlife.amp

خبرگزاری Nature از هفت بیماری مهم حیات‌وحش که کمتر به آن‌ها پرداخته‌اند می‌گوید. تغییرات اقلیمی، تخریب زیستگاه، آلودگی، همه‌گیری‌ها و گونه‌های مهاجم از عوامل شناخته‌شده‌ی تهدید گونه‌ها هستند؛ اما برخی از بیماری‌های مهم حیات‌وحش که علاوه بر آسیب به جمعیت گونه‌ها از نشانه‌های عدم سلامت اکوسیستم نیز هستند، معمولا نادیده گرفته‌می‌شوند.از جمله این بیماری‌ها می‌توان به بحران ناشی از پاستورلوز در سایگا، تومورهای صورت در شیطان تاسمانی، شاربن در گونه‌های مختلف حیات‌وحش آفریقا، بیماری نوک‌و‌پر در طوطی‌سانان، عفونت کلامیدیا ترکوماتیس در کوالاها، طاعون در سنجا‌ب‌زمینی و فرت و نیز کیتریدیومایکوزیس در سمندر‌ها اشاره کرد.

اخیرا به همه‌گیری‌هایی مانند کیتریدیومایکوزیس در قورباغه‌ها، سندرم white_nose در خفاش‌ها و بیماری‌تحلیل‌برنده در گوزن‌ها بیشتر پرداخته‌شده‌است و این در حالی‌است که به سایر بیماری‌های تهدیدکننده گونه‌های حیات‌وحش کمتر توجه می‌شود؛ از جمله:

1- پاستورلوز با عامل پاستورلا مولتیسیدا در ماه می 2015،منجر به تلف شدن 211هزار سایگا در قزاقستان شد. ماده‌های آبستن و نوزادان سهم بیشتری از تلفات را به خود اختصاص دادند.محققان تغییرات آب هوایی مساعد برای رشد این باکتری را، علت این تلفات می‌دانند.این اتفاق در سال‌های1981 و 1988 نیز رخ‌داده‌بود.همه‌گیری PPR در سال2017 نیز جمعیت این گونه‌ی به‌شدت در خطر انقراض را بیشتر از پیش کاهش داد.

2- تومور صورت درشیطان تاسمانی(DFTD)، بیماری غیرویروسی اما به‌شدت واگیردار است که از سال 1996 تاکنون منجر به کاهش 80 درصدی جمعیت این کیسه‌داران در استرالیا شده‌است. معمولا در کمتر از یک ماه جانور در اثر آلودگی‌های ثانویه، عدم توانایی در خوردن غذا به‌علت گسترش تومور در دهان و متاستاز آن به ارگان‌های داخلی، تلف می‌شود.

3- شاربن با عامل باسیلوس آنتراسیس، به طور مکرر علفخورانی مانند گورخر، غزال‌ها و گاو‌های وحشی در هنگام چرا در نامیبیا را درگیر می‌کند. همچنین در سال 2017 وجود سویه‌ای هیبرید از سیاه‌زخم با 38% تلفات در شامپانزه‌ها و سایر حیوانات ساحل عاج گزارش شد. شاربن همچنین عامل تلفات شدید در اسب‌های آبی، سگ‌های وحشی افریقایی، ایمپالا، دامهای اهلی و انسان است.

4- بیماری نوک‌و‌پر طوطی‌ها(BFDV) با عامل سیتاسین سیرکوویروس، باعث از بین رفتن فولیکول پر‌ها و نکروز نوک شده که با پیشروی آن، تضعیف ایمنی و بروز عفونت‌های ثانویه، پرنده تلف می‌شود. ویروس از طریق مدفوع دفع شده و گسترش می‌یابد.

5- کلامیدیوز در کوالاها(STD) با عامل کلامیدیا ترکوماتیس در استرالیا، بیماری شایع جنسی با عوارض زیادی از جمله ناباروری، التهاب مثانه و تراخم است. سایر ویروس‌ها از جمله رتروویروس کوالای تیپ B با کاهش ایمنی می‌تواند حساسیت این کیسه‌دار را به کلامیدیا افزایش دهد.

6- طاعون با عامل یرسینیا پستیس در گونه‌ای از سنجاب‌های زمینی و فرت‌های جنوب غربی امریکا از سال 1900 تا کنون منجر به تلفات سنگین در این دو گونه و نیز انتقال آن به سایر گونه‌ها شده‌است. دانشمندان برای تولید واکسن تلاش می‌کنند.

7- کیتریدیومایکوزیس با عامل قارچ باتراکوکیتریوم سالاماندریورانس، با ایجاد زخم‌های کشنده در سمندر‌ها منجر به مرگ آن‌ها می‌شود که در سال 2008 در اروپا به‌دنبال تلفات سمندر‌های آتشین هلند شناسایی شد. این قارچ سمی از طریق واردات و صادرات غیر‌قانونی سمندر‌ها، در آمریکا نیز گسترش یافته‌است.

https://blog.nature.org/science/2019/03/26/7-wildlife-disease-youve-never-heard-of

به گزارش Science Alert، مقاومت آنتی بیوتیکی در دلفین‌ها روند افزایشی شدیدی داشته‌است. آنالیز نمونه‌های جدا شده از 171 دلفین بینی‌بطری معمولی طی سال‌های 2015-2003 در فلوریدا، نشان‌دهنده تغییر مقاومت باکتریایی به آنتی‌بیوتیک‌ها به‌خصوص به اریترومایسین با 92%، آمپی سیلین با 77% و سفالوتین با61% افزایش مقاومت نسبت به گذشته بوده‌است.

همچنین نتایج حاکی از آن بود که 88% از پاتوژن‌ها حداقل نسبت به یک آنتی‌بیوتیک‌ مقاوم شده‌اند. نتایج مطالعه‌ای دیگر در واشنگتن در سال 2019 بر 11 پورپویز و فک نیز نشان‌داد که 80 درصد نمونه‌ها حاوی باکتری‌های مقاوم نسبت به حداقل یک آنتی‌بیوتیک ‌هستند. مقاومت آنتی‌بیوتیکی نه تنها معضل بزرگی برای حیات وحش به‌شمار می‌رود بلکه تهدید بزرگی برای سلامتی انسان نیز هست.

باقیمانده‌های آنتی‌بیوتیکی دفع شده توسط مصرف کننده از طریق راه‌یابی به فاضلاب‌ها یا روان‌آب‌ها به سفره‌های آب زیرزمینی و نیز آب‌های آزاد وارد می‌شود، بنابراین در آبزیان نسبت به جانوران خشکی‌زی مقاومت آنتی‌بیوتیکی نمود بیشتری دارد. آدام شفر، اپیدمیولوژیست دانشگاه آتلانتیک فلوریدا، شیوع غیرمنتظره مقاومت آنتی‌بیوتیکی در دلفین‌ها در سال 2009 را گزارش داده‌است. به نقل از وی، افزایش باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک نه تنها در بیمارستان‌ها و جوامع انسانی بلکه در سراسر جهان و در تمانی گونه‌های جانوری مشاهده می‌شود.

افزایش بقایای آنتی‌بیوتیکی در آب‌های آزاد جهان، اکوسیستم‌های دریایی را در معرض خطر قرار‌داده‌است به ‌طوری‌که یک دهه پیش، تیمی از دانشمندان NOAA در‌این‌باره هشدار داده بودند. برخی از این ترکیبات شیمیایی حتی در غلظت پایین نیز می‌توانند برای آبزیان سمی باشند.
نتایج حاصل از 733 نمونه اخذ شده از 171 دلفین، نشان می‌دهد که مقاومت E. coli در برابر سیپروفلوکساسین بیش از دوبرابر در طی 13 سال بوده‌است. بیشترین مقاومت آنتی‌بیوتیکی برای باکتری پزودوموناس آئوروژینوزا ثبت شده‌است.

شاخص بالای MAR برای باکتری‌های جدا شده از این دلفین‌ها هشداری جدی در مورد بهداشت عمومی است. علت دقیق این افزایش ناگهانی مقاومت آنتی‌بیوتیکی هنوز مشخص نیست اما محققان تقش احتمالی انسان را بسیار پررنگ می‌دانند.

https://www.sciencealert.com/antibiotic-resistant-bacteria-are-increasing-in-dolphins-and-it-looks-like-it-s-our-fault/amp

به گزارش Pursuit، دکتر میشل ویل با مطالعه پرندگان وحشی سعی بر درک چگونگی انتشار ویروس‌ها توسط پرندگان در سراسر جهان دارد. 99% ویروس‌های جدا شده از پرندگان وحشی هنوز ناشناخته‌اند و اطلاعات کمی درمورد آن‌ها موجود است در حالیکه 1% باقیمانده، ویروس‌های قابل انتقال به حیوانات اهلی و انسان هستند.

پرندگان وحشی قابلیت انتشار گسترده‌تر ویروس‌ها را دارند زیرا علاوه بر مهاجرت و طی کردن مسافت‌های بسیار طولانی، اغلب این ویروس‌ها در آن‌ها ایجاد بیماری نمی‌کنند. انتقال این ویروس‌ها به انسان می‌تواند به‌صورت مستقیم توسط پرندگان مهاجر اطراف شهرها و یا غیرمستقیم توسط طیور صنعتی آلوده باشد. مهمترین این ویروس‌ها، آنفولانزای پرندگان است که اپیدمی سویه H5N1 و H7N1 تا سال 2018، خسارات اقتصادی و جانی زیادی در سطح جهانی به جا گذاشت.

نمونه‌گیری و مطالعه روی اردک استرالیایی و سلیم‌سانان به یافتن الگویی برای انتشار ویروس و پیشگیری از شیوع‌های ویروسی آینده و همچنین کشف ویروس‌های ناشناخته کمک می‌کند.
طیف وسیعی از ویروس‌ها توسط بسیاری از پرندگان وحشی، به‌خصوص پرندگان ساحلی، سالانه به بسیاری از نقاط جهان منتقل می‌شوند، برخی از این ویروس‌ها هنوز شناخته نشده‌اند اما برخی سال‌هاست که اپیدمی‌هایی با تلفات سنگین در سطح جهان ایجاد کرده‌اند از جمله ویروس آنفلوانزای پرندگان با سویه‌های خطرناک و جدید که خسارات مالی و جانی بسیاری برای کشورهای درگیر به وجود آوردند.

دانشگاه ملبورن اخیرا مطالعاتی روی ویروس‌های جدا شده از اردک‌ها و پرندگان ساحلی انجام داده است و دلیل انتخاب خود را اهمیت این پرندگان در انتقال ویروس دانسته است زیرا این پرندگان بدون اینکه خود بیمار شوند، ویروس را طی مهاجرت به پرندگان بومی و صنعتی و حتی انسان‌ها انتقال می‌دهند. کنترل عدم مواجهه این پرندگان با پرندگان بومی بسیار سخت است و دانشمندان دنبال یافتن روش‌هایی برای کنترل و پیشگیری این بیماری‌ها متعاقب یافتن الگوی بیماری‌زایی و انتشار این ویروس‌ها هستند.

https://pursuit.unimelb.edu.au/articles/viruses-on-the-wing

به گزارش National Geographic، آتش‌سوزی‌های جنگل‌ها در آمازون تهدید بزرگی برای حیات‌وحش است. با پیشروی شعله‌های آتش نه تنها انسان‌های ساکن این مناطق تحت تاثیر قرار می‌گیرند بلکه با بر‌‌هم خوردن تعادل اکوسیستم و از‌بین رفتن زیستگاه بسیاری از گونه‌ها، فشار مضاعفی بر گونه‌های در خطر انقراض تحمیل می‌شود، علاوه بر این، گونه‌های آمازون برخلاف برخی مناطق دیگر که آتش‌سوزی امری‌ رایج است، برای مقابله با چنین شعله‌هایی سازگاری نیافته‌اند.

با سوختن درختان و از بین رفتن پوشش گیاهی منطقه، علاوه بر تخریب لانه حیوانات، منابع غذایی آن‌ها نیز از بین می‌رود و در این شرایط حتی جانوران سازگار نیز ممکن است دچار مشکل شوند. آتش‌سوزی با تاثیر بر شیمی و دمای آب، زندگی ماهی‌ها را نیز به‌خطر می‌اندازد و با از بین رفتن ماهی‌ها و دوزیستان، زنجیره غذایی با مشکل بزرگی روبرو خواهد بود. بسیاری از جانوران قربانی آتش‌سوزی، گونه‌های بسیار مهم، بومی آمازون و کمیاب هستند. دانشمندان گسترش کشاورزی و تخریب جنگل‌ها را از بزرگترین دلایل آتش‌سوزی می‌دانند.

بر اساس گزارشWWF، از هر 10 گونه شناخته‌شده زمین یکی از آن‌ها به آمازون تعلق دارد، از جمله حداقل 40،000 گونه گیاه و بیش از 400 گونه پستاندار، 300 گونه خزنده، 400 گونه دوزیست و 3000 گونه ماهی آب شیرین.
به گفته مازیکا سالیوان، برخی از گونه‌های آمریکای شمالی که با اکوسیستم‌هایی سازگاری یافته‌اند که آتش‌سوزی در آن‌ها معمول است، میزان آسیب گونه‌های جانوری به نسبت آمازون کمتر است؛ برای مثال، دارکوب پشت‌سیاه آمریکای شمالی، یک پرنده سازگار شده با آتش سوزی است که از سوسک‌های چوب درختانی که سوخته‌اند تغذیه می‌کند.

گونه‌های در خطر انقراض، مانند “میمون عنکبوتی گونه سفید”، “میمون تیتی میلتن” و “تامارین زین دار مورا” و سایر گونه‌هایی که جدای از آتش‌سوزی، قربانی شکار و تخریب زیستگاه بوده‌اند مانند جگوار و شنگ فشار بیشتری را در آتش‌سوزی متحمل می‌شوند.
به نقل از میژیا، از بین رفتن درختانی که میوه‌های آنها منبعی غذایی برای برخی جانوران محسوب می‌گردد، به مفهوم کاهش گونه‌های پرندگان، نخستی‌ها و نیز سایر جانورانی که از آنها تغذیه می کنند خواهد بود. نکته مهم دیگر این است که ارگانیسم‌های فراوانی وجود دارند که نمی‌توانند از چنین خطرهایی دور شوند، دوزیستان و سایر گونه‌های کوچک برخلاف گربه‌سانان بزرگ، کپی‌باراها و پرندگان شکاری از سرعت‌عمل لازم برخوردار نیستند.

در سال 2014 با به روز رسانی رسمی لیست ملی گونه‌های در معرض خطر توسط وزارت محیط زیست برزیل، تخمین زده شد که 1173 گونه جانوری “تهدید شده” هستند که 318 گونه از آنها “به شدت در خطر انقراض”، 406 گونه “در خطر انقراض” و 448 گونه “آسیب پذیر” هستند. این وزارتخانه یكی از اصلی ترین تهدیدها برای تنوع زیستی آمازن را “از بین رفتن زیستگاه به دلیل گسترش كشاورزی” اعلام کرد.

با راهیابی خاکستر به آب و افزایش فرسایش و میزان رسوب در حوضه‌های آبی، تغییر سطح مواد مغذی، دمای آب و نیز اکسیژن محلول در آن متعاقب از‌بین رفتن جلبک‌ها می‌توانند باعث تغییر ویژگی‌های شیمیایی آب شوند که این امر خود می تواند تأثیرات عمیقی بر حیات موجودات آبزی و گونه‌هایی که از آن‌ها تغذیه می‌کنند مانند شنگ‌ها، داشته باشد.

https://www.nationalgeographic.com/animals/2019/09/inside-the-efforts-to-help-animals-hurt-by-the-amazon-fires

آلودگی‌های نفتی خطرات متعددی را برای پرندگان آبزی ایجاد می‌نماید. نشت مواد نفتی باعث آلودگی پر پرندگان شده به طوریکه ساختار و عملکرد پر از بین می‌رود. گرمازدگی متعاقب از‌ دست‌دادن خاصیت عایقی پر آغشته به مواد نفتی، عدم توانایی یافتن غذا، ورود این مواد به دستگاه گوارش و مسمومیت با آلاینده‌های نفتی هنگام تمیز کردن پرها با منقار و افزایش خطر شکار شدن از آسیب‌های مستقیم ایجاد‌شده در پرندگان آبزی است. علاوه بر اختلالات گوارشی و اختلال در عملکرد کبد، اختلالات دستگاه عصبی و دستگاه تناسلی نیز در پی ورود سموم به بدن و در نهایت مرگ پرنده گزارش شده‌است.

امدادگری در این پرندگان و جمع‌آوری اجساد برای جلوگیری از انتشار سموم امری بسیار مهم و نیازمند آموزش است.

کاهش میزان تغذیه، افزایش سوخت و ساز بدن در اثر گرمازدگی یا سرمازدگی، کاهش مایعات بدن در اثر اسهال، کاهش جذب در اثر التهاب دستگاه گوارش و نهایتا کم‌آبی در کنار عواملی چون تاثیر سموم روی کبد و سایر ارگان‌ها در پروسه سم‌زدایی و دفع سم، منجر به کم‌خونی و تضعیف سیستم ایمنی پرنده می‌شود. در روند استنشاق بخار مواد سمی، پنومونی و اختلالات عصبی همچون آتاکسی نیز محتمل است. در معرض قرار گرفتن پرندگان در محیط‌های آلوده به صورت مداوم می‌تواند اختلالات مزمن از جمله تغییرات رفتاری، اختلالات سیستم تناسلی، کاهش کیفیت تخم و اختلال در رشد جنین را نیز دربرگیرد.

امدادگری پرندگان آلوده به مواد نفتی نیازمند برنامه‌ریزی، استفاده از نیروهای متخصص و باتجربه و رعایت اصول ایمنی است. یافتن منابع نشت نفت و جلوگیری از گسترش آن، خارج کردن حیوانات از منطقه آلوده، جمع‌آوری اجساد، پاکسازی منطقه، زنده‌گیری پرندگان آلوده و انتقال آن‌ها به مراکز مجهز و دارای دما و تهویه مناسب جهت بازپروری و معاینه و درمان زیر نظر دامپزشک از جمله اقدامات لازم برای کمک‌رسانی است.

نویسنده:
دکتر محمود مرعشی

تجارت غیر‌قانونی حیات وحش که گونه‌های در معرض خطر را نیز در بر می‌گیرد، قطع درختان و ماهیگیری غیر‌قانونی، چهارمین اقدام بزرگ جنایی دنیا بعد از مواد مخدر، قاچاق حیوانات (و ضمائم آن‌ها) و قاچاق انسان به حساب می‌آید. میزان تجارت غیر‌قانونی حیات‌وحش 26 % بیشتر از تخمین‌های قبلی است و ارزش آن بالغ بر 23 میلیارد دلار در سال است.

مقابله با تجارت غیرقانونی حیوانات وحشی یک مسئله فوری و ضروری جهانی است. این امر به کاهش چشمگیر جمعیت بسیاری از گونه‌های حفاظت شده در تمامی قاره‌ها، از فیل‌ها، کرگدن‌ها، طوطی‌های خاکستری و پانگولین‌ها گرفته تا ماهیان خاویاری و حتی درخت جگ، منجر شده است و بسیاری از گونه‌ها را در معرض خطر انقراض قرار داده‌است.

افزایش تقاضا برای محصولات غیر قانونی گیاهی و جانوری در کنار عواملی مانند افزایش جمعیت انسان‌ها، تغییر کاربری اراضی، آلودگی محیطی و تغییرات اقلیمی، محرکی برای افزایش تجارت غیرقانونی این گونه‌ها است.

تجارت غیرقانونی حیوانات وحشی اغلب یک فعالیت مجرمانه کاملاً سازمان یافته و پیچیده در مقیاس وسیع و صنعتی است که نه تنها بقای گونه‌‌های زیستی را تهدید می‌کند، بلکه تهدید قابل توجهی برای امنیت ملی و منطقه‌ای نیز هست زیرا با درگیری مرزها توسط شبکه‌های حامی قاچاق، راه برای مواردی مانند پولشویی، قاچاق اسلحه و مواد مخدر و انسان نیز فراهم می‌شود، همچنین با تضعیف حاکمیت قانون و ایجاد ناامنی مانع فرصت‌های رشد اقتصادی می‌شود.

مدیریت پایدار منابع طبیعی می‌تواند ضمن ایجاد و حفظ مشاغل محلی و مبارزه با تجارت غیرقانونی حیوانات وحشی، به حفظ زیستگاه حیاتی و حفظ تمامیت اکوسیستم‌ها کمک کند.

حیات وحش در هر قاره‌ای، در هر اقیانوسی، در روی زمین و زیر آب، در حال ناپدید شدن است و تنها سرنوشتش در دست یک گونه است : انسان هوشمند

https://www.veterans4wildlife.org/wildlife-crime

سازمان جهانی بهداشت دام (OIE) که متعاقب احساس نیاز به مبارزه با بیماری‎های حیوانات در سطح جهانی در بیست و پنجم سال 1924 تشکیل شد، از ارگان‌های مهم برنامه‌ریزی برای کنترل و ریشه‌کنی بیماری‌ها بخصوص در زمینه بیماری‌های مشترک بین انسان و دام است. ارایه روش‌های مراقبتی و کنترلی با استفاده از جمع‌اوری داده‌ها و آنالیز آن‌ها و در اختیار گذاشتن اطلاعات برای عموم، این امکان را بوجود اورده است تا با همکاری کلیه کشورها راه ایجاد و گسترش بیماری‌ها را مسدود کرد. گروه کاری سازمان جهانی بهداشت دام گزارش سالانه خود را در مورد حیات وحش درجهان در 18 ماه اخیر به روز رسانی و منتشرکرده است. بعضی از بیماری‌های مهمی که در این دوره زمانی دوباره عود کرده در سه بخش توضیح داده شده است.

بیماری‌های قابل انتقال به انسان

بیماری‌های قابل انتقال به انسان در این گزارش شامل سل گاوی، بروسلوز، هاری اندمیک، سیاه زخم، تولارمی و تب نیل غربی می‌باشد.

سل گاوی که جمعیت‌های زیادی از حیات وحش را در چندین قاره آلوده می‌کند، همچنان از موارد مهم نگرانی است. این نگرانی‌ها در ارتباط با تاثیر بالقوه این بیماری که ممکن است روی جمعیت‌های مشخصی از حیات وحش داشته باشد، بعلاوه نگرانی‌های نظارتی و بهداشت عمومی دامپزشکی از مخازن عفونت در کشورهایی که برنامه مستمر ریشه کنی سل دارند می‌باشد.
سل گاوی مشکلی جدی در پارک ملی کروگر در افریقای جنوبی است جایی که گسترش جغرافیایی بیماری در بوفالوها گزارش گردیده و همراه با گسترش اتفاقی بیماری در سایرگونه‌های حیوانی شامل گوزن افریقایی، بابونها، شیرها، چیتاها و پلنگ‌ها می‌باشد.
در اوگاندا، سل در پارک ملی ملکه الیزابت از 60 سال پیش وجود داشته است و اکنون در بوفالوهای پارک ملی دره کادپو تایید گردیده است .
در زامبیا بیماری سل برای چندین سال در “رد لشوه” در جلگه کافوه وحود داشته است. انتقال عفونت به گله‌های گوزن‌های وحشی برای اولین بار در سال 1998 تایید شد.
در اروپا، سل در اسپانیا ( آهوی قرمز، گوزن زرد، گراز، و سیاهگوش) و در انگلستان (خرسک، گوزن کوچک ،گوزن زرد و اهوی قرمز) گزارش گردیده است.
در ایالات متحده امریکا وقوع بیماری در گوزن‌های دم سفید در ایالات میشیگان مشکلاتی را بوجود آورده است زیرا که مشخص گردیده به کایوت‌ها، روباه قرمز، راکون، خرس‌های سیاه و گربه وحشی منتقل شده است. کوشش برای مبارزه با بیماری در خانواده گوزن‌ها با کاهش جمعیت و جلوگیری از تغذیه آن‌ها توسط مردم در جریان است.
در هاوایی، تحقیقات روی مخازن وحشی سل بدنبال تشخیص بیماری در یک گاو، در حال انجام است، به نظر می‌رسد خوک وحشی محتمل‌ترین منبع بیماری باشد.
در کانادا، سل گاوی در تحت جمعیتی از بیسون‌ها اندمی است و موردی از بیماری در گوزن گزارش شده است.

بروسلوز هنوز در جمعیت حیوانات وحشی افریقا اندمی است و مهمترین گونه‌های الوده عبارتند از بوفالوها، اسب ابی و غزال افریقایی .
در اروپا از گراز وحشی در فرانسه و اینالیا و دراتریش و فرانسه و جمهوری چک و سویس از خرگوش قهوه ای عامل بیماری جدا شده است. گسترش اخیر بیماری در بین خوک‌های آزادچرا اهلی به نظر می‌آید که مخزنی وحشی منبع عامل بیماری‌زا باشد. بروسلوز در الپ از اهوی قرمز و بزکوهی (شوکا) گزارش شده است.
در کانادا، عامل بیماری از بیسون‌های امریکایی، گوزن‌های شمالی و کاریبو‌ها و پستاندارن آابزی شامل بلوگا، ناروال و سیل‌های نواری جدا شده بود.
در ایالات متحده امریکا، بیماری در گوزن‌ها در ایالت ایداهو تشخیص داده شده است. در این ناحیه گوزن‌ها برای سال‌هاست که توسط مردم تغذیه می‌شوند و این موضوع اساسا خطر انتقال عامل بیماریزا را افزایش می دهد.

هاری اندمی در روباه‌ها در اروپای غربی همچنان متعاقب برنامه واکسیناسیون با توزیع طعمه حاوی واکسن در حال کاهش است. شکل‌های دیگر هاری بخصوص عفونت در خفاش حشره‌خوار بدون هیچ تغییر قابل درکی همچنان وجود دارد. در اوایل سال 1999 یک خفاش میوه‌خوار مصری که با سویه‌ای از هاری با منشا افریقایی آلوده بود در جنوب فرانسه پیدا شد. خفاش‌های میوه خوار در اروپا وجود ندارند اما به صورت حیوان خانگی سال‌هاست بفروش میرسد. حیوان بیمار مستقیما از افریقا در ژانویه 1999به بلژیک آورده شده بود و سپس به یک مغازه حیوانات خانگی در مارس 1999 در بردوی فرانسه فروخته شده بود. 122 نفر در این ارتباط درمان پیشگیری بر علیه هاری دریافت کردند. فروش خفاش‌های میوه‌خوار مصری و سایر خفاشان که در اتحادیه اروپا قانونی است مسلما نیاز به بازنگری سریع دارد زیرا سلامتی انسان‌ها با وجود خفاش‌های کشورهای حاره، خطری بالقوه می‌باشد.
هاری در حیوانات خشکزی درچندین قسمت امریکای شمالی اپیدمی است. برنامه‌های واکسیناسیون خوراکی بر علیه بیماری در چهار ایالت امریکا ویک استان کانادا حال انجام است .
در زمستان 1998-1999 ، سیاه زخم (شاربن) در منطقه‌ای به وسعت 6000 کیلومتر مربع در آفریقای جنوبی در پارک ملی کروگر و منطقه طبیعی همجوار آن وقوع و گسترش یافت. بیش از 160 مورد بیماری در میان 15 گونه از حیوانات تایید شد که 68 درصد موارد کودو و بوفالو بودند. ظاهرا این دو گونه به سهولت به عفونت مبتلا می‌شوند و نقش مهمی در گسترش بیماری دارند در صورتی که 13 گونه دیگر حیوانی تنها به صورت پراکنده آلوده شده بودند. تعداد زیادی از شیرها بدلیل تغذیه از جسد حیوانات تلف شده آوده شده بودند. معمولا شیرها بیماری تحت حاد را نشان می‌دهند که با تورم سر همراه است .

در نامیبیا، 76 مورد شاربن در حیوانات وحش گزارش شده بود که بیشترآن‌ها در پارک ملی استوشا جایی که بیماری اندمی است بوده است . 11 گونه حیوان وحشی شامل فیل، گورخر، گوزن و غزال افریقایی به بیماری مبتلا شده بودند.
طغیان بیماری تولارمی در اتری ، اسپانیا و اسکاندیناوی طی سال 1998 گزارش گردید. در اسپانیا بیماری در خرگوش مشاهده شد و چندین مورد انسانی نیز گزارش گردید .ظاهرا بیماری توسط خرگوش‌های وارداتی به کشور وارد شده بوده است .

طغیان یک مورد بیماری تب نیل غربی در ناحیه نیویورک تشخیص داده شد که منجر به مرگ 7 نفر و 50 مورد مننژیت ویروسی گردید. دو آزمایشگاه تایید کردند که ویروس جدا شده از انسان با ویروسی که از پرندگان جدا شده است در همان دوره زمانی یکی است . بیماری ویروسی نیل غربی که با حشرات منتقل می‌شود در قاره امریکا هرگز مشاهده نشده بود . این طغیان در نیمه اگوست اتفاق افتاد و اخرین مورد انسانی در 16 سپتامبر بوقوع پیوست. مسئولین بهداشت عمومی از مردم خواستند که اقدامات لازم برای پرهیز از حشرات را انجام دهند و برنامه شدیدی برای ریشه کن کردن حشرات به اجرا گذاشته شد. در ماه اکتبر 15 اسب در لانگ ایلند مبتلا شدند و در همان زمان تعدادی از پرندگان که مهمترین انها کلاغ‌ها بودند، تلف شدند.
ویروس نیل غربی متعلق به گروهی از ویروس‌ها است که بوسیله بندپایان منتقل می‌شوند و نامشان به همین دلیل بیماری‌های ناشی از بندپایان و ویروس آنها اربو ویروس خوانده می‌شود. اولین بار 60 سال قبل در اوگاندا و سپس در قسمت‌های مختلف افریقا و اوراسیا و کشورهای خاور میانه تشخیص داده شد. در انسان علایم بیماری شبیه سرماخوردگی است و همراه با تب، سردرد، دردهای ماهیچه ای، گلو درد و راش‌های پوستی می‌باشد. مرگ و میر در انسان بین 3 تا 15 درصد متغیر است و در افراد مسن بیشتر اتفاق می‌افتد.
ویروس نیل غربی از بیش از 40 گونه حشرات و بعضی از کنه‌ها جدا گردیده است. در طبیعت، چرخه ویروس ظاهرا شامل پرندگان سالم و حشرات می‌شود که پرندگان، میزبان مهره‌دار و مخزن عامل بیماری‌زا هستند. مشکلی که اکنون نیویورک با آن روبرو شده با حوادث قبلی کاملا متفاوت است زیرا که در این مورد پرندگان وحشی از عفونت تلف می‌شوند. کلاغ‌های امریکایی بدترین آلودگی را داشتند، اما ویروس، زاغ کبود، مرغ نوروزی، رابین‌های امریکایی، کبوترهای سنگی، مرغابی وحشی، مرغان ماهیخوار ساحلی حواصیل گردن کوتاه و چندین گونه پرندگان در قفس در باغ وحش برونکس را نبز الوده نموده است .

بیماری‌های مهمی که فقط حیوانات را الوده می کند.

بیماری‌های مهمی که فقط حیوانات را آلوده می‌کنند در این گزارش شامل طاعون خوک و پاراتوبرکلوز ( بیماری یون) می‌باشند.

طاعون خوک : همچنان یکی از مهمترین مشکلات گراز وحشی ارویایی است. در سال 1998 ، طغیان بیماری از آلمان، فرانسه، ایتالیا، جمهوری چک و سویس گزارش شد. ویروس طاعون خوکی که از تسین سویس جدا شد با ویروسی که قبلا در گراز وحشی در منطقه وارس ایتالیا دیده شده بود مشابه بودند.
ویروس می‌تواند از گراز وحشی به خوک اهلی مستقیما منتقل شود ( در صورت تماس). انتقال غیر‌مستقیم نیز میسر است که از طریق خوراک الوده می‌باشد. در آلمان و ایتالیا، داده‌های اپیدمیولوژیک، انتقال متقاطع را بین خوک اهلی و گراز وحشی نشان می‌دهد. وقتی که خوک اهلی و گراز وحشی جدای از هم زندگی می‌کنند، فعالیت‌های انسانی می‌تواند عامل انتقال بیماری از خوک وحشی به خوک اهلی و بالعکس باشد. شیوع وضعیت اندمی بیماری به نظر می‌رسد در سال‌های اخیر در اروپا افزایش داشته است.
در غرب ایالات متحده امریکا، مطالعه هدف دار در چندین سال روی بیماری تحلیل برنده در گوزن‌های وحشی با استنفاده از تولیدات شکار متمرکز بوده است. این گوزن‌ها عموما در منطقه اندمی شمال شرق کلرادو و جنوب شرق وایومینگ زندگی می‌کنند.

با احتمال اینکه انتقال بیماری به مناظق دیگر ممکن است وجود داشته باشد، اخیرا مراقبت زیادی در مورد جمعیت‌های گوزن و گوزن شمالی در مناطق خارج از نواحی اندمی بعمل امده است. در مجموع، آزمایشات میکروسکوپی روی 3500 مغز حیوان انجام گرفت. تمام آزمایشات منفی بوده‌اند که تاکیدی بر محدود شدن بیماری تحلیل برنده در جمعیت گوزن و گوزن شمالی در مناطق اندمی فوق الذکر می‌باشد. برنامه‌های مراقبتی در شرق امریکا شدت کمتری داشته‌اند زیرا گزارشی دال بر تلفات غیر معمول در این منطقه وجود ندارد. نظر به اینکه مراقبت از سال 1997 شروع شده است ، هیچ موردی از بیماری درآازمایشگاه تشخیص داده نشده است.

در سال 1998، هزاران غزال در مغولستان تلف شدند. عامل تلفات آ الودگی به نکروباسیلوز گزارش شده است. عامل بیماری سم‌ها را عفونی می‌نماید و باعث لنگش می‌شود. این حوادث با باران بسیار شدید در جولای و اگوست 1998 همراه بود. طی سال‌های 1963 – 1964 تعداد زیادی از غزال‌ها بدلیل طغیان تب برفکی از بین رفتند و در 1974 140000 بدلیل پاستورلا تلف شدند.

موارد بیماری پاراتوبرکلوز ( بیماری یون ) از منطقه والابیر در جزیره کانگورو در استرالیای جنوبی گزارش شده است. هرچند، تا به امروز هیچ علایمی دال بر انتقال بین گونه‌ای و هیج آلودگی در گوسفندان اهلی گزارش نشده است. این موارد اولین گزارش وقوع پاستورلا در حیوانات وحش در استرالیا می باشد.
اطلاعات تکمیلی در مورد سلامت حیات وحش شامل اطلاعاتی در خصوص میلوپاتی وزیکولی پرندگان، آبله کروکودیل، سندرم پارالیز خرطوم فیل و تورم ملتحمه حاد پرندگان می‌باشد. توضیحات مربوط به هر بیماری در کریدور علمی آورده شده است.

اطلاعات تکمیلی در مورد سلامت حیات وحش

چندین بیماری مهم تحت عنوان اطلاعات تکمیلی در مورد سلامت حیات وحش در گزارش سالانه سازمان جهانی بهداشت دام ( به روز رسانی بیماری‌های حیات وحش) آورده شده است.

از سال 1994 ، 56 عقاب طاس در ارکانزاس ایالات متحده از یک بیماری عصبی با منشا ناشناخته تلف شدند ، که به نام میلوپاتی وزیکولی پرندگان نامگذاری شد. در نوامبر 1996 بیماری با همان علایم عصبی در کوتهای امریکایی در منطقه لیک دی گری مشاهده شد. کوتها و عقاب‌های الوده‌ای که بعلت بیماری تلف شدند ضابعات مغزی نخاعی ادم میلین مشابهی داشتند . در کوتها بدون داشتن علایم عصبی ضایعات مشاهده می‌شد. احتمال دارد که عقاب‌های دریایی بدلیل خوردن کوتها آلوده شده باشند اما این بدان معنی نیست که هر دو گونه جدای از یکدیگر در معرض منبع یکسانی قرار گرفته باشند. بیماری همچنین در اردک وحشی ، شوولر شمالی در منطقه دریاچه مسکونی کارولینای شمالی تایید شده است . این مشاهدات که از چندین منطقه دور گزارش شده اند نشان می دهند که بیماری در سطحی گسترده تر از انچه در ایتدا تصور میشد وجود دارد و اینکه منطقه ارکانزاس تنها منطقه آلوده نمی باشد . علیرغم تحقیقات صحرایی و ازمایشگاهی علت بیماری هنوز ناشناخته مانده است . حدس زده میشود نوروتوکسین ناشناخته ای ، چه بصورت طبیعی و یا در ارتباط با فعالیت انسانی ، مسول این بیماری باشد.

تعدادزیادی آبله کروکودیل در مزرعه هایی که این خزندگان را در زیمبابوده پرورش می دهند گزارش شده است. چندین طغیان بیماری با منشا پلی ارتریت مایکوپلاسمایی همچنین در این مزارع مشاهده گردیده است بعلاوه انکه موارد هپاتیت ، بدلیل کلامیدیا نیز گزارش گردیده است . در زیمبابوه ، از 38 مزرعه بررسی شده ، 12 مزرعه با تریشین الوده بوده اند.

شش مورد جدید سندرم پارالیز خرطوم فیلها (ELEPHANT FLOPPY TRUNK) در منطقه پاشی درم در پارک ملی ماتوسادونا و دو مورد دیگر در مالیلان گوه زیمبابوه تشخیص داده شده است . سه مورد دیگر در پارک ملی کروگر در افریقای جنوبی گزارش شده است . علت بیماری تاکنون شناخته شده نیست .

در زمستان 1994 ، تورم ملتحمه حاد پرندگان که توسط مایکوپلاسما ایجاد میشود در گونه فنچهای خانگی در قسمت مرکزی ساحل اتلانتیک ( امریکا) گزارش شد . از ان موقع تاکنون موارد تک گیر بیماری در تمام قسمتهای شرق ایالات متحده امریکا دیده میشود. عادت کردن این عامل به گونه های وحشی می تواند انگیزه ای برای مبارزه در ماکیان ها باشد. برای ارزیابی خطر وابسته به این مشکل عود کرده مطالعه ای بین نوامبر 1997 و مارس 1999 انجام شد .بیش از 1000 پرنده در همان منطقه همزمان هم در منطقه دارای مزارع مرغداری و هم در منطقه بدون مرغداری صید شدند .نمونه خون برای انالیز برداشت شد که نشان می داد 19 % از انهایی که در منطقه دارای مرغداری صید شدند و 11% در منطقه بدون مرغداری در تماس با عامل بیماری بوده اند. در حال حاضر بیماری محدود به فنچ های خانگی میشود اما تیموسها می توانند الوده بشوند.

https://www.oie.int/en/for-the-media/press-releases/detail/article/update-on-wildlife-diseases